Hoe werkt: Re-amping
Re-amping is een techniek waarbij eerder opgenomen, droog audio-materiaal (meestal een elektrische gitaar of bas die via een DI is opgenomen) later opnieuw wordt afgespeeld door een versterker of effect en opnieuw opgenomen. Met andere woorden: je neemt eerst een schoon, direct signaal op, en stuurt dat signaal vervolgens uit je opnamesysteem naar een gitaarversterker of effectpedalen, zodat je het geluid door die apparatuur kunt laten kleuren en het resultaat weer opnemen met microfoons of de uitgang van het effect. Op die manier kun je achteraf de klank van een performance compleet veranderen, zonder dat de muzikant opnieuw hoeft te spelen.
Hoe werkt: Re-amping uitgelegd
In de opnamefase sluit je bijvoorbeeld een elektrische gitaar niet alleen aan op een versterker, maar ook op een DI-box (direct injectie) die het signaal splitst. Eén uitgang gaat naar je audio-interface als schoon, onbewerkt signaal, en de andere kan eventueel naar een versterker voor monitoring of als referentie. Je neemt in je DAW dus het ruwe gitaarsignaal op (zonder versterkerklank). Dit wordt ook wel een DI-track genoemd. Zo’n DI-track klinkt op zich dun en futloos (een rechtstreekse elektrische gitaar klinkt niet spectaculair), maar het bevat de pure performance: alle timing, dynamiek en articulatie van de gitarist.
Nu komt de re-amping fase: je stuurt dat opgenomen signaal weer uit de interface, terug naar een gitaarversterker of effectapparaat. Hierbij gebruik je idealiter een re-amp box om het lijnniveau signaal van de interface om te zetten naar instrumentniveau dat de versterker verwacht (en om eventuele brom en aardlussen te voorkomen). Je plugt de output van de re-amp box in de instrumentingang van de versterker, stelt de amp in zoals je wilt (bijvoorbeeld crunchy distortion of warm clean) en plaatst microfoons voor de amp zoals bij een normale gitaaropname. Vervolgens druk je in de DAW op play: de DI-opname wordt afgespeeld door de versterker, de versterker “speelt” dus als het ware de gitaarpartij, en je neemt dat weer op een nieuw spoor op. Het resultaat is een opname van de gitaar met echte ampklank, maar je had de vrijheid om nu pas te beslissen welke ampinstellingen of zelfs welke amp je wilt gebruiken.
Hoe werkt: Re-amping in de praktijk
Re-amping biedt enorme flexibiliteit. In een professionele context wordt vrijwel altijd een DI van gitaren en bassen opgenomen als veiligheidsnet. Misschien klonk de gitaar tijdens het opnemen goed, maar bij het mixen blijkt dat een ander versterkergeluid beter zou passen. Met een DI-track kun je dagen of weken later nog de gitaar door een andere amp sturen en zo een compleet ander geluid krijgen, terwijl de performance hetzelfde blijft. Dit is goedkoper en makkelijker dan de gitarist terug in de studio vragen.
In een thuisstudio kun je re-amping ook toepassen. Heb je geen echte gitaaramp? Geen probleem: je kunt de term ruim interpreteren en de DI-track door een amp simulator plugin sturen. Dat is eigenlijk ook een vorm van re-ampen, maar dan virtueel: je vervangt het droge signaal door een gesimuleerde versterkerklank. Veel gitaristen doen dit: eerst alle gitaarpartijen clean opnemen om latency laag te houden en focus op het spelen, en later in de mixfase experimenteren met verschillende amp-plugin presets.
Als je wél een gitaarversterker hebt, kun je zelfs creatief zijn: bijvoorbeeld je kunt ook vocale opnames re-ampen door ze door een gitaaramp te sturen voor een gruizig effect. Of keyboardsounds door een Leslie speaker re-ampen voor authentieke rotatieklank. Let wel op praktische zaken: gebruik altijd de juiste niveauaanpassing (bijv. een re-amp box) om schade aan apparatuur te voorkomen en een goed signaal te krijgen. En denk aan ruimte-akoestiek en microfoonkeuze als je iets opnieuw opneemt; het is uiteindelijk een normale opname-sessie, alleen wordt de uitvoering afgespeeld door je apparaat.
Een voordeel voor de thuisstudio is dat je bijvoorbeeld ’s nachts stil kunt opnemen (alleen DI) en overdag die performance via harde versterkers laten klinken als buren geen bezwaar hebben. Ook kun je één keer spelen en dan experimenteren met talloze versterkerinstellingen zonder jezelf te oververmoeien met steeds opnieuw inspelen.
Re-amping vereist iets meer routing-kennis in je DAW (hoe stuur ik audio uit naar hardware en terug). Maar de investering in tijd loont, omdat je met re-amping professionele geluidskwaliteit kunt bereiken. Je hoeft niet meteen de perfecte gitaar sound te vangen tijdens opname; je kunt focussen op een strakke take en later de sound designen. Zo krijg je het beste van twee werelden: een relaxte opnamefase en maximale controle in de mixfase.
